აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი
მამია დუმბაძე
(1915-1990)
ქართველი ისტორიკოსი. ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი (1959). პროფესორი (1960). საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპოდენტი (1980-1990). საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1974).
დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი. 1942 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტში; 1958-1989 წწ. იყო საქართველოს შუა საუკუნეების ისტორიის განყოფილების გამგე; იკვლევდა საქართველოს ფეოდალური ხანის სოციალურ-ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურული ისტორიის საკითხებს; არის რამდენიმე მონოგრაფიის ავტორი და კოლექტიური გამოკვლევების - "თბილისის ისტორიის", საქართველოს ისტორიის რამდენიმე სახელმძღვანელოს (ქართ. და რუს. ენებზე) თანაავტორი, აგრეთვე "საქართველოს ისტორიის ნარკვევების" რვატომეულის რედკოლეგიის წევრი.
ძირითადი ნაშრომები:
- ივანე ჯავახიშვილის ადრინდელი შემოქმედება: 1898-1912 წწ. (ავტორი), 1984.
- რუსთაველის საქართველო: ისტორ. განვითარების ზოგადი ხასიათი (ავტორი), 1966.
- ისტორიკოსი დიმიტრი ბაქრაძე: ცხოვრება და მოღვაწეობა (ავტორი), 1950.
- ღმოსავლეთ კახეთის (საინგილოს) ისტორიიდან, 1953.
- დასავლეთ საქართველო XIX საუკუნის პირველ ნახევარში, 1957.
- ნიკო ბერძენიშვილი, 1964.